usprawiedliwiać się

См. также в других словарях:

• usprawiedliwiać się – usprawiedliwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przedstawić motywy swojego postępowania, tłumaczyć się, oczyszczać się z zarzutów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usprawiedliwiał się publicznie. Usprawiedliwiać się w czasie rozprawy sądowej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tłumaczyć się — I – wytłumaczyć się {{/stl 13}}{{stl 33}} usprawiedliwiać się, tłumaczyć swoje postępowanie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Tłumaczyć się brakiem wolnego czasu. Wytłumaczyć się przed swoim szefem. Tłumaczyć się wykrętnie z czegoś. Wytłumacz się, dlaczego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oczyszczać się – oczyścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczyścić z czegoś siebie, swoje ubranie; ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oczyścić się z błota, z insektów. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zasłaniać się – zasłonić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się niewidocznym, przykrywać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasłonił się rozłożoną gazetą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} ochraniać się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sumitować się — ndk IV, sumitować siętuję się, sumitować siętujesz się, sumitować siętuj się, sumitować sięował się przestarz. «tłumaczyć się, usprawiedliwiać się» Sumitować się przed kimś. Nie sumituj się już. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• wymawiać się – wymówić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} używając wymówek, usprawiedliwiać swoją nieobecność gdzieś, uchylać się od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wymawiał się brakiem czasu. Wymówić się od spotkania towarzyskiego. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• usprawiedliwić — dk VIa, usprawiedliwićwię, usprawiedliwićwisz, usprawiedliwićdliw, usprawiedliwićwił, usprawiedliwićwiony usprawiedliwiać ndk I, usprawiedliwićam, usprawiedliwićasz, usprawiedliwićają, usprawiedliwićaj, usprawiedliwićał, usprawiedliwićany 1.… …   Słownik języka polskiego

• tłumaczyć — ndk VIb, tłumaczyćczę, tłumaczyćczysz, tłumaczyćacz, tłumaczyćczył, tłumaczyćczony 1. «wyjaśniać, objaśniać coś komuś» Tłumaczyć komuś działanie jakiegoś mechanizmu. Tłumaczyć jasno, zrozumiale, zawile. Tłumaczył, jak dotrzeć do celu. Tłumaczył… …   Słownik języka polskiego

• gęsto — gęściej 1. «w małych odstępach; ciasno, licznie, tłumnie, ściśle, zawiesiście» Gęsto posadzone drzewa. Wieś gęsto zabudowana. Okolica gęsto zaludniona. Kartka gęsto zapisana. Płótno gęsto tkane. Stali gęsto, jeden przy drugim. Śnieg padał coraz… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla …   Słownik języka polskiego